പത്രാധിപന്മാരുടെ സാഹിത്യ സങ്കല്പ്പവും അവരുടെ സങ്കുചിത മനസ്ഥിതിയും എഴുത്തിന്റെ ശൈലിയെ നിര്വ‍ചിക്കുമ്പോള്‍ അതിനു വഴങ്ങാതെ വരുന്നവ അവര്ക്ക് പഥ്യമല്ലാതാവുന്നു. ഇതു പഴയ കഥയല്ല. ഇന്നും ചിലര്‍ തീരുമാനിക്കുന്നത് അവരാണ് സാഹിത്യകാരമാരെ സ്രുഷ്ടിക്കുന്നത് എന്നാണ്. എന്തായാലും ഒരു കാര്യം ഉറപ്പുതന്നെ. ഒരുപാട് സാഹിത്യ കുതുകികളുടെ എഴുത്തിനോടുള്ള താല്പ്പര്യത്തെ ഇല്ലാതാക്കാന്‍ ഇവര്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
ഇപ്പോള്‍ ഇത് പറയുന്നതിനു ഒരു കാര്യമുണ്ട്. സ്വയം എഴുതാനും അത് പരസഹായമില്ലാതെ പ്രസിദ്ധീകരിക്കാനും ബ്ളോഗ് വന്നതോടെ എളുപ്പമായിരിക്കയാണ്. മലയാളത്തില്‍ ബ്ലോഗുകളുടെ എണ്ണം ക്രമാതീതമായി കൂടി വരികയാണ്. എഴുതാനറിയാവുന്നവര്‍ക്ക് ആത്മപ്രകാശനത്തിന് ഇത്രനല്ലൊരവസരം ലഭിക്കാനില്ല. ആനുകാലികങ്ങളിലെ സൃഷ്ടികളെ വെല്ലുന്ന ഒരുപാട് കഥകളും കവിതകളും ലേഖനങ്ങളും ഇതില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെടുന്നതോടെ മാധ്യമശ്രദ്ധ ഇപ്പോള്‍ ഇങ്ങോട്ടു തിരിഞ്ഞിരിക്കയാണ്. ഏറ്റവും നല്ല രീതിയില്‍ ആനുകാലിക സംഭവങ്ങളെ വിലയിരുത്തുന്ന ബ്ലോഗുകള്‍ ഉണ്ട്. എന്നാല്‍ ഇന്നുകണ്ടുവരുന്ന തീരെ ശരിയല്ലാത്ത ഒരു പ്രവണത കമന്റുകള്ക്കാ‍യുള്ള നെട്ടോട്ടമാണ്. കമന്റുകള്‍ ലഭിക്കാനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല മാര്ഗം കിട്ടാവുന്ന ബ്ലോഗുകളില്‍ എല്ലാം കയറി ചെന്ന് ‘ഉഗ്രനായിരിക്കുന്നു’, ‘ഗംഭീരം’, ‘കലക്കി’ മുതലായ ചില പ്രയോഗങ്ങള്‍ നടത്തുക എന്നുള്ളതാണ്. ഇത് എഴുതാന്‍ ആരുടെയും ബ്ലോഗ് വായിക്കണം എന്നു തന്നെയില്ല. ഇത്തരം കമന്റുകള്‍ നടത്തുന്നതിനു പിന്നില്‍ തനിക്കും “വാരിധി തന്നില്‍ തിരമാലകളെന്ന പോലെ” കമന്റുകള്‍ വരണേ ദൈവമേ എന്ന ഒരു അപേക്ഷ മാത്രമാണ്. ഇത്തരം ‘ബ്ലോഗിങ്ങുകള്‍’ വെറും പബ്ലിസിറ്റി ലാക്കാക്കിയുള്ളതാണെന്നും അത് നിരുല്സാ‍ഹപ്പെടുത്തേണ്ടതാണെന്നും നാം മനസ്സിലാക്കണം. ‘മാത്രുഭൂമി’യിലും മറ്റും ലഭിക്കുന്ന കത്തുകളുടെ നിലവാരം തന്നെ ബ്ലോഗിലെ കമന്റുകള്‍ക്കു വേണം. ബ്ലോഗിലെ എഴുത്തിന്റെ നിലവാരം പ്രത്തികരണങ്ങള്‍ക്ക് ലഭിക്കാത്തത് ഇത്തരം“ആര്‍ത്തി” ഒന്നുകൊണ്ട് മാത്രമാണ്. എന്നാല്‍ ഇതിനു വിപരീതമായി നല്ല കമന്റുകള്‍ നല്‍കുന്ന ഒരുപാട് ബ്ലോഗര്മാ‍രെ മറന്നുകൊണ്ടല്ല ഇത് പറയുന്നത്.
നമുക്ക് കാര്യങ്ങള്‍ ഒന്നുകൂടി ഭംഗിയാക്കാം അല്ലേ, സുഹൃത്തുക്കളേ?
