ഇതായിരുന്നു മക്കളേ എന്റെ നാട്...

ഓര്‍മ്മയുടെ ഒരു ഹരിത കാവ്യം.

                ചില കവികളും   കലാകാരന്മരും     തന്റെ നാടും വീടും ഉപേക്ഷിച്ച് നഗരത്തില്‍ പോയി ഫ്ലാറ്റ് എടുത്ത് താമസിക്കും. അത് എന്തിനാണെന്നു ചോദിച്ചാല്‍, ‘പ്രസംഗപ്പണിക്ക്’ പോകാനും വരാനും ഉള്ള എളുപ്പമാണ് എന്നായിരിക്കും മറുപടി.  അത് എന്തുമാകട്ടെ, ഇക്കൂട്ടരുടെ വിലാപമാണ് അസഹനീയം. ‘എന്റെ നാടു പോയീ... എന്റെ കാടു പോയീ ‘(പ്രസിദ്ധ പ്രക്ഷേപകന്‍ ഖാന്‍ കാവിലിനോട് കടപ്പാട്) എന്ന് ഉറക്കെ വിലപിച്ച് ഇവര്‍ കാവ്യം രചിച്ചു കളയും. ഗ്രാമത്തിന്റെ വിശുദ്ധിയില്‍ നിന്ന് ആരാനും ഇവരെ അടിച്ചിറക്കിയതാണെന്ന് തോന്നും.  സുഹ്ര് ത്തുക്കളേ, ഇത് എന്റെ ഗ്രാമമാണ്. എന്നെ ആരും അടിച്ചിറക്കിയതല്ലെങ്കിലും എന്റെ നൊസ്റ്റാള്‍ജിയയാണ് ഇത്. ഞാനെടുത്ത പടമാണ്. കണ്ടു നോക്കൂ.